“Ik voel me er niet alleen mee”
Dat was een opmerking van één van de deelnemers aan het eind van de avond. We hadden ons ongemak gedeeld, onze gevoelens van machteloosheid, en dat gaf geen happy end, maar wel verbinding.
De avond had als titel “wit is ook een kleur”, naar aanleiding van een documentaire van Sunny Bergman en een boek van Gloria Wekker. We treffen elkaar tijdens meditatie en sinds de corona crisis is op de voorgrond hoe mediteren impact heeft op ons samenleven. Vandaar zo’n avond om daarover te kunnen uitwisselen en van elkaar te leren over hoe we insluiten wat ons aanspreekt en buitensluiten wat ons vreemd is.
Met 6 deelnemers en met behulp van Insight Dialogue deelden we onze ervaringen met machtsongelijkheid. Automatisch kwam het principe ter sprake, dat mensen gelijkwaardig zijn. Van daaruit wil je elkaar ontmoeten en aanspreken. De Boeddha noemt dat juiste intentie: geen schade willen berokkenen. En we herkennen daarbij blinde vlekken, gevoelens van onvermogen, vallen en opstaan in communicatie.
Hoe ervaren we ongelijkheid? “Ik moet me aanpassen, anders ontstaat er gedoe” “Ik schaam me omdat ik niet mee kan doen” “Ik word nageroepen op straat, het is moeilijk om daar goed op te reageren”. En wat we op het persoonlijke vlak ervaren zien we terug in de samenleving, in politiek, bij wereldleiders. We ervaren nu allemaal aan den lijve dat de overheid maatregelen neemt, waar je geen keus in hebt. Dat kan een patroon worden, waarbij we vrijheid en inspraak kwijt raken. Dat geeft veel onzekerheid, boosheid. Ook de positieve kant speelt in samenleven: we komen in contact met mensen uit andere culturen en voelen het bijzondere van de gedeelde menselijkheid.
De beoefening van Insight Dialogue hielp ons om te openen en onze ervaringen te delen. Het voelde ongemakkelijk. En het gaf verbinding.
In een andere situatie daarna herkende ik ineens hoe ongelijkheid onbedoeld werd benadrukt. Een Westerse leraar vertelde in een lezing een verhaal over een Aziatische familie. Een Aziatische deelnemer reageerde, hij hoorde een belediging. Ik hoorde met mijn Westerse oren gewoon een voorbeeld. Het maakte me duidelijk hoe we ons onbewust kwetsend kunnen uitdrukken. Zo’n mogelijkheid om met elkaar te delen geeft meer herkenning. Het doet er toe, hoe we onze verbondenheid vorm geven. En de groep van betrokkenen bij het Vipassana Centrum, vrijwilligers of deelnemers, willen we uitnodigen om elkaar zo te leren kennen. Te leren communiceren, te leren hoe je die gelijkwaardigheid in spreken en doen vertaalt. Graag tot een volgende bijeenkomst!
Ank Schravendeel